Kris/kras naar de onderboei afzeilen, gijpen voor iedere gunstige slag: dat is het voor-de-windse zeilen en blijkt keer op keer de snelste route. Ga je straks rechtuit naar St. Pierre de Quiberon dan volg je diezelfde tactiek. Die luidt: ga na Antwerpen over de A1 richting Parijs. Door naar Lille (centre!) (en laat je verdorie niet wijsmaken dat PARIS de kortste weg is, dat is alleen voor de Poolse chauffeurs die de binnensteden vervuilen met dieselwolken). Daarna blijf je op de A 1 en ga voorbij Arras, neem de afslag: Direction le Havre/Amiens en volg de A29. Geen grote verkeersindigestie richting Parijs meer en regelrecht ‘gijpend’ naar Rennes/Quiberon. Nu de reden waarom:
u komt voorbij Bayeux. Kijk even op www.Viamichelin.fr en vul de ‘destinaire’ met Bayeux in. Dan zie waarom het dichtbij is en je een wereldwonder zult aanschouwen.
Bayeux is bekend geraakt om zijn bijna 1000-jarige oude tapijt dat over de slachtpartij bij Hastings, Engeland in ‘cartoonvorm’ over het rampjaar 1066 vertelt. Een bijna 700 meter bij 50 cm. geborduurd heldenepos uit de vroege middeleeuwen. Willem de Veroveraar krijg je in beeld en de vertelling is zo prachtig aangekleed, met alles wat oorlog voorstelt. Afgehakte armen, pijlen en zwaarden in het slachtoffer, de boten die van wal gaan en zeilen naar Engeland. Zo’n verhaal dat je als een wereldwonder van de westerse Europese geschiedenis kunt lezen. Het is adembenemend.
Nooit doen
Als je zo’n advies meekrijgt voordat je de auto start, dan weet je blindelings zeker dat je niet in de de emotie van ‘ de goede reisadviseur’ zult stappen. Alles goed en wel, maar ik ga zeilen!, is het heilige mantra. Je hebt een ander visioen na te reizen en een advies van iemand, zo’n goedwillende ‘qui, qui, monsieur’, sla je wilskrachting in de wind. Omdat? Omdat! Je maakt een soort Franse détour, een verleiding die je aanzet tot een hoogst persoonlijke ontdekking. Ga maar door! En aan het einde van de reis maakt het niet uit of je getild bent voor een paar knaken met een te klein T-shirt op die leuke vlooienmarkt. Je wist het van tevoren al, je voelt graag de striemen van de geseling in een andere cultuur. Dat heet vakantie! Tegen beter weten in.
Nu we het toch over cultuur hebben dan even dit: rijden naar Bayeux is een plooi in de rok van de eeuwigheid. Bayeux ligt stuurboord. De Engelsen, de Fransen: iedere zijde van het Kanaal is er trots op. Een cartoonvorm van bijna 1000 jaar oud vertelt van een echte veldslag tussen twee naties. En het tijdstip klopt als een zwerende vinger: Komeet Halley verscheen aan de hemel (1066 n. Chr.) en iedereen zag dat als een slecht voorteken bij de troonbestijging van de valse koning. Hier het hofdrama in de notendop. Een koning die een land bezet en zichzelf als vorst laat kronen: dat verhaal kennen we tot in deze tijd.
Maar kijk: de doden liggen onder, het tapijt is in drie lagen ingedeeld. Onder liggen de gevolgen van de strijd. Midden op, de echte harde strijd. Boven over de voortekenen. Zo simpel kan het zijn. De oorlogsboten vertrekken en de murmelende opstand gevoedt door de voortkenen van die tijd (Halley).
Het tapijt van Bayeux is een wonderlijk geheel van feiten waarin wij ons zelf herkennen. Het menselijk drama van hoogmoed, de eerst zo vanzelfsprekende overwinning en de macht van het geld, het eigen gelijk.
Wie Bayeux voorbij raast met de Solo achter zich aan, is vergeten de eigen schaduw in de geschiedenis te bekijken. Voor die waarheid is geen reklameboodschap of verleiding nodig. Het tapijt van Bayeux is met andere woorden naar de Gaulle zijn opvatting een: ‘Bayeux: c’est moi’. Over het afkruisen van het-voor-de-windse rak nog dit: Amiens en Rouen, zelfs Rennes, Chartre, zijn een van de proefsteden geweest om de Notre Dame-kerk in Parijs te bouwen. Men beproefde er de uitwendige skeletbouw in steen. Voor die tijd een uitvinding die het binnenschip van de kerkruimte licht, lucht en hoogte gaf. Zo slim als de luchtkast in de romp van Solo op te nemen, zeg maar. Wij hebben in Nederland geen evenbeeld van die sierlijke Gotische bouwwijze. Voor mij is de kerkvloer van Amiens het mooiste mozaïek dat er gemaakt is. Je proeft er iets in van de Moorse overheersing, en tegelijk dat Noord-Nederlandse strakke als ordening, een proeftuin van ritme en ruimtelijk bedrog. Als een vroege Mondriaan in de Gotische stijl. Doe het dus niet, deze omweg. Wijk niet van je plan af. Of: wie deze route neemt is het snelst bij de boei St. Pierre de Quiberon.