Wie kent niet de TV-uitzending door Wilfried de Jong over alles wat sport is?
Hij vraagt letterlijk de kleren van het lijf en spreekt orakels uit. Een heerlijk man voor de camera en laat zijn gasten zweten met een minifietske op een soort hometrainer. Het publiek is laaiend en de gasten praten over hun passie. Nu moet ik toch denken aan het Petje op, Petje af-moment in die uitzendingen. Want, laten we wel wezen, komt er een Hollandse blinde vink als Peerke Kortekaas in het Soloveld, dan siddert het onderin. Vorig jaar bewees de Maestro Kortekaas op de Westeinderplassen al zijn overmacht.
Nu in Hoorn komt er de Peerke voorbij met driemaal een 1-tje. Daar is geen Engels kruid tegen opgewassen en zelfs met het gehonoreerde protest van Chris Brown, kon dit de uitslag van de nummer 1 niet veranderen. Kortom: het Soloveld moet zich beraden. Terwijl in datzelfde weekeinde Sijbrands een record herovert, Cadel Evans eindelijk, eindelijk de meet haalt als een kampioen, komen de Solozeilers niet voorbij die Peerke Kortekaas.
Dat vraagt om uitleg in Wilfried de Jong zijn programma.
Je raadt het al, vragen als: ‘Hoe ben je van de Laser naar de Solo overgestapt? Wat is je scoreverwachting voor 2010? Ga je het komend jaar ook op de Engelse wateren als ambassadeur de Solo in?’
En de rest van de Soloklasse zijgt ineen. Oei,oei, daar komen straks harde woorden uit het boek van Sinterklaas. Het zweet en de tranen zijn gedroogd en staat Jacques Metaal gelukkig voor de Hollandse zweetkaas op een vierde plaats. Máárrr. Nu maar afwachten wat het Soloveld in de achterhoede voor geheime wapens heeft. Versnellen, zoals Armand de la Rie kan. Waar Claar van der Does de zweep er overheen legt en Marleen tactisch de puntjes bijelkaar sprokkelt of met overmacht de boy’s een loer draait.
Nu is het afwachten hoe het naseizoen voor de Solozeilers uitpakt. Dat zal niet tegenvallen, de strijdlust is groot. Maar dan nog, voor Peerke Kortekaas, die de Engelsen de baas bleef en vanuit de Laser in een soort gasten Solobootje de eerste prijs binnenvaart: daar zit het plezier en de overgave van het talent dat wij, ach wij, wij, die gaan zeilen voor de pot en durven winnen en verliezen, Sijbrands of niet, Cadel Evans, of niet, de trim van de boot in het hoofd hebben en toch de vaart er in proberen te houden en op alle mogelijke manieren praten met de wind, smeken om wind, huilen om wind, in stilte toch zeggen: mijn, mijn Peerke: Petje op, petje af.
September 2009
Is getekend: John Wilson