De wedstrijden bestonden uit een ?klassieke? Olympische baan (driehoek ? lus – finish) met een totale vaartijd van 45 minuten.

Zaterdag 26 mei 2007 (wedstrijden 1 ? 3)

Om 12:00 was de eerste start waarbij er aardig wat golven stonden ondanks weinig wind (2-3 Bf). Dat bleek voor velen een probleem op te leveren omdat ?prikken? bij die omstandigheden uit den boze is. Dat was dan ook duidelijk terug te zien op de uitslagen waar de ?Hollandse? inbreng zich beperkte tot Edwin (3e), Elaine (7e) en Jacques (9e). Armand revancheerde zich echter heel goed in de overige wedstrijden van de dag. Elaine maakte het wel erg bont door doodleuk als 1e rond de bovenboei te gaan tijdens de 2e wedstrijd. Dat was helaas niet vol te houden. Alleen Jon Clarke slaagde erin een hele vlakke serie neer te zetten.

?s Avonds was er een maaltijd geregeld waar de meeste Solozeilers bij aanwezig waren. Eerlijk gezegd was het allemaal weer prima geregeld maar rond tien uur was ik blij dat ik na een vermoeiende dag kon aftaaien.

Zondag 27 mei 2007 (wedstrijden 4 ? 7)

Vier wedstrijden op een dag is vrij veel. Om dat aantal te kunnen halen moest er om 10:00 gestart worden. Dat betekende vroeg opstaan. Gelukkig waren mijn ouders afgereisd naar Hoorn in hun Jeanneau en kon ik daar overnachten. Ruim op tijd waren we bij de start. Dit keer bleken er minder golven te staan. Ook nu was het 2-3 Bf. Die wind zakte er tijdens wedstrijd 4 echter helemaal uit. Armand pakte in die wedstrijd al vlug de leiding en stond die niet meer af.

Wedstrijd 5 begon in zeer licht weer. Tijdens het eerste voor de windse rak bleek Edwin geplaagd door GSA(de Gekke Schommel Afwijking). GSA uit zich door een extreme instabiliteit van de Solo en een fikse versnelling richting de onderboei. GSA kwam overigens vooral in de voorste regionen veelvuldig voor. Gelukkig bleek een verbale ingreep van mijn kant voldoende voor genezing.

Met name in deze wedstrijd bleek dat de omstandigheden wel erg veel vroegen van het comit?. De krappe 2 Bf waarmee gestart werd verdween als sneeuw voor de zon. Men arriveerde echter te laat bij de bovenboei na de driehoek om daar af te korten en besloot dat een voor de winds rak later alsnog te doen. De koplopers lagen echter zowat stil aan het begin van dat immense voor de windse rak. Ik had de grootste lol om Chris Brown volslagen verbijsterd te zien dobberen richting de bovenboei die als een stipje aan de horizon te zien was. ?I cannot believe they did not shorten the course? I-can-not-be-lieve-it??

Sijbrand was niet eens meer aan dat rak begonnen en haakte bij de bovenboei af om aan te leggen bij de Jeanneau van mijn ouders voor een kop koffie. De Engelsen vonden dat wel grappig. Sijbrand had het echter bij het juiste eind want niet meer dan 17 deelnemers haalden de wel heel krappe tijdslimiet voor de wedstrijd.

Voor wedstrijd 6 en 7 kwam er wat meer wind. In een dikke 3 Bf kon er eindelijk ontspannen gevaren worden. Vooral Pa Docter was daar erg blij mee. Hij had het hele evenement opgevouwen gezeten in de 519 van Minke en kon zich nu eindelijk eens uitstrekken. Vreemd genoeg moest een aantal zeilers echter met schade afhaken. Zo bleek Ron zijn hangbanden uit zijn boot getrokken te hebben en had Rob zijn helmstok gebroken. Ton had geen schade maar was jaloers geworden op de koffie van Sijbrand (althans dat is mijn interpretatie). In elk geval haalde Edwin het maximale uit die wedstrijden met een 2e en 4e plek. Bijna had Team Tjebbe in wedstrijd 7 ook de eerste plaats bezet maar Armand bleek te vroeg te zijn gestart. Jacques had ouderwets vlak gevaren terwijl Elaine het contact met de top 10 definitief verloor.

?s Avonds was een maaltijd geregeld in het clubhuis. Dit werd samen gedaan met de Etap club. Omdat wij, Solozeilers, nogal traag van begrip zijn hadden we eerst het stokbrood met kruidenboter van de Etap zeilers opgegeten om daarna pas op de juiste plaats te gaan zitten. Tijdens de prima maaltijd deed Claar van zich spreken tijdens de prijsuitreiking. Ook de Engelsen, die er met het grootste deel van het zilverwerk vandoor gingen, bleken erg onder de indruk van haar presentatie.

Maandag 28 mei 2007 (wedstrijd 8)

Ondanks het feit dat er vrijwel geen wind was gingen we toch het water op. Gelukkig konden mijn ouders mij naar de start slepen. Die start haalde ik overigens maar net. In een afnemende wind (2 Bf) vertrokken we. De wind bleek opnieuw extreem variabel te zijn in kracht en richting. Net na de bovenboei was het feest over en kon de rest van de wedstrijd uitgedobberd worden. Het comite bleek ervoor gekozen te hebben om er perse nog een wedstrijd uit te krijgen zodat ook de tweede aftrek van kracht werd. Het nut daarvan ontgaat mij omdat ik gedurende de wedstrijd elke plek tussen 10 en 28 heb gelegen. Uiteindelijk eindigde ik op de 22e plek terwijl dat 100 meter voor de finish nog de 17e plek leek te zijn. Maar goed eind goed, al goed.

Om half drie werd de prijsuitreiking gehouden. Ook nu bleek Claar de prijzen al babbelend in hoog tempo om zich heen te strooien. Er bleken nogal wat vreemde prijzen te bestaan. Jacques bleek de beste Hollander te zijn. Vooral de manier waarop hij dat deed maakte indruk. Eigenlijk heeft hij als enige Hollander geen slechte wedstrijd gevaren. Hij lag altijd voorin. Ik was daardoor zeer verrast omdat hij in dezelfde trage plastic Solo vaart als ikzelf. Uiteindelijk nam Lex het woord om zijn kritische visie te geven op de Open Nederlands Kampioen 2007 (Andy Davis). Traditioneel werd Andy daarna half verzopen door Gerard.

Heel terecht stelde Lex dat wij heel blij mogen zijn dat de Engelsen de moeite nemen om naar Nederland te komen voor het ONK. Andy doet dit zelfs ook nog voor kleinere evenementen. Daarnaast werd de waardering uitgesproken voor het wedstrijdcomit? uitgesproken. De flessen wijn zijn hun gegund, zeker aangezien ze toch hun vrije dagen hebben opgeofferd om ons lekker te kunnen laten zeilen.