De Spring Cup was een bijzonder evenement dit jaar. Het werd zoals vorige jaren gezeild samen met de OK klasse. 34 Inschrijvingen, met 14 daarvan uit Ierland en het Verenigd Koninkrijk. Dat is wel een beetje uit verhouding, het NL deel kan groter. Alhoewel er bij de vele OK’s slechts een enkele Nederlander zat dus zo steken we er nog gunstig bij af.

En dan was er nog het weer. 8-9 Graden is inderdaad niet geweldig. Als je dik een half uur wacht omdat er een hagelbui met bijbehorende winddraaiing voorbij moet drijven voor de wind weer een beetje stabiel is dan is dat niet leuk voor zeilers en comité. Niet te vergeten de bijboten, die onbeschut urenlang met wel 7 lagen kleding voor onze veiligheid zorgden, dank voor het werk, o.a. onze eigen Marleen, Claar, Mark, Anja, Arnold en anderen.

Dan komen we op de windkracht, die de eerste wedstrijd prima was maar daarna alleen nog maar toenam. Die eerste race liet Paul Dijkstra zich meteen zien door eerste te gaan liggen. Hier blijkt maar weer hoe moeilijk golven varen is, ik had de indruk dat onze mede Europeanen vooral op de ruime rakken sneller waren. Zo ook voor Paul die terug zakte naar een nog steeds knappe 4e plaats. Waren de lijkentouwtjes  bij deze race nog niet helemaal strak, dat waren ze bij de andere races wel. De kunst van het snelheid houden op de korte steile golven kon langdurig worden uitgeprobeerd. Ook toen het veld uitgedund was tot slechts 14 boten bleef de baan lang. Toen Guy Mayger 1e lag en een stormrondje draaide wisten we dat het lastig werd. Het probleem was dat afvallen onherroepelijk leidde tot in het volgende golfdal vastlopen. Geen goed moment om te gijpen. Toch lukte het de meeste zeilers wel en er gingen verbazend weinig boten om, petje af.

De eerste plaatsen werden bijna elke wedstrijd aan een ander toegekend, tekenend voor de strijd voorin. Elke keer lag Paul er goed bij met een tweede plek in race 3, Hans en Arnd niet ver erachter. Opvallend was dat er stevige windschiftingen waren ondanks de harde wind. Daardoor bleef het spannend tot de finish met af en toe spectaculaire plaats wisselingen. Niet alleen was het boot overeind houden, maar ook nog tactisch varen.

s’Avonds was er eerst happy hour en waarna iedereen met pijn in de spieren naar zijn slaapadres vertrok. De Giesbekers hadden het weer goed geregeld. Voor hun stond een uitgebreid drie gangen diner klaar dat Linda (de vriendin van Peter Jansen) voor de zeilers gekookt had.

Voor de tweede dag was de meeste wind voorspeld, en die was er ook. De eerste race werd flink uitgesteld maar vond toch plaats rond 1 uur. Er waren weinig boten op het water, des te groter was de support aan de kant. De race was zwaar en fair met een eerste plek voor Guy Mayger, wat gaat die hard aan de wind. Iedereen had al genoeg gehad na de finish maar het comité maakte zich op voor nog een start. Er lag een pikzwarte bui op de horizon te wachten en toen die 2 minuten na de start arriveerde met hagel werd de race pas afgeblazen, iedereen blij.

De tweede avond was er een zeer succesvolle avond bij de chinees met leuke gesprekken met de Engels sprekenden. Alhoewel ik meerdere keren gehoord heb dat de drankjes hard waren aangekomen leek het de Engelse snelheid niet te drukken. Ook de laatste dag ging het er hard aan toe. Het was nog iets guurder geworden. De wind kwam iets meer van het noorden met nog iets steilere golven. Beide lozers moesten open en menig golfje spoelde pardoes naar binnen. De tacks moesten goed getimed worden om niet in de wind stil te komen liggen. Meer stormrondjes.

Na de eerste race die ook naar Guy ging, vertrokken alle OK zeilers die voor ons startten resoluut naar de haven zodat er voor het comité geen boten waren om een tweede race te starten. De Solo’s volgden blij planerend.

Hiermee had Thomas Gillard één 1e en drie 2e plekken toch de overwinning binnen. De Britten en Ier (3e) hebben weer goed gezeild maar we hadden het gevoel dat we ons konden mengen. Na aftrek kwamen we niet verder dan Paul 5e, Arnd 7e, Hans 9e toch drie bij de eerste tien. Compliment aan Paul die niet zo vaak meevaart.

Arnd Wolvetang