In het weekend van 14 en 15 augustus 2010 beleefde Nederland twee uiterste weertypen: op zaterdag zonnig en geen zuchtje wind, op zondag bewolkt en een flinke wind. Daar moesten de deelnemers aan de Benelux Cup het mee doen. Voor een deel van de Solisten begon het weekend al op vrijdag avond met aankomst in het duikhotel. Erg handig, want dan kan je tenminste uitslapen op zaterdag om je vervolgens na een flink ontbijt rond 10 uur naar je boot te begeven. Helaas was het deelnemers aantal ondanks de positieve recaties in het voorgaande jaar toch gehalveerd ten opzichte van datzelfde vorige jaar. We weten niet waar dat aan ligt, de Benelux is al jaren vaste prik op de agenda en altijd gezellig. Het is niemands thuis water, voor ieder is het ver weg, velen blijven slapen, en je zeilt op (extra) zout water, het is net een weekje vakantie gepropt in een weekend.
De wind vooruitzichten waren dit jaar niet gunstig: op zaterdag 3 knopen de wind die rond 12 uur zou gaan draaien van ZZO naar NO, om dan rond 16u00 toe te nemen naar 12 knopen, op zondagochtend 12 knopen om dan vervolgens rond 13u00 af te zwakken naar 4 knopen.
Zaterdag ochtend stond er wind, een knoop of 6. Dat viel al mee dus de vloot voer om 11u00 uit. Echter, aangekomen bij het wedstrijdgebied viel de wind compleet weg. Na 4 uur wachten besloot het committee af te blazen (en dat was maar goed ook want Marc z’n kruiswoordpuzzels waren allemaal opgelost, de lollies van Linda waren op en er waren te veel gegadigden voor het bier). Zoals dat gaat, begint het na afblazen te waaien, deze keer niet direct, maar bij aankomst bij de haven, waarop aan aantal boten zich nog uit de sleep los maakten om een stukje te zeilen bij iets van 8 knopen. Geen races op zaterdag dus, en dat was wel zuur voor Hendrik die helemaal uit België was gekomen en alleen op zaterdag kon zeilen.
Na een gezamenlijk diner besloten een aantal Solisten nog een strandwandeling aan de Noordzee zijde te maken. Dat strand lag wat verder weg dan verwacht, maar ze kwamen nog langs een circus waar al eerder een giraf en kameel waren gespot, en nu twee tijgers buiten bleken te lopen (wel in een kooi gelukkig). De 20 minuten lopen bleken er 40, maar de Irish Coffee in de strandtent smaakte goed. De windverwachting voor de volgende dag gaf inmiddels 25 knopen aan, maar niemand geloofde dat.
’s Nachts sloeg het weer totaal om en begon het te spoken. Het klinkt in een haven vaak erger dan het is, en ’s ochtend (b)leek het dan ook wel mee te vallen. Iedereen is gewoon uitgevaren zonder zich af te vragen of dat wel verstandig was. Eenmaal buiten gekomen viel het ook wel mee, inderdaad de eerder beloofde 12 knopen, misschien 15. De wind nam wel toe, en eenmaal bij het wedstrijdgebied aangekomen waaide het al iets van 20. De golven werden hoger, om de haverklap sloegen er al bootjes om (geen Solo’s) en het zilte water begon steeds zouter te smaken.
Na de start ging Gerard er zoals verwacht gelijk vandoor, die man is met veel wind gewoon niet bij te houden. Er achter natuurlijk Sijbrand en Gilles, waarna Gerrit, Jaap, Peter en Marleen bij de bovenboei nog gezellig dicht bij elkaar lagen, en Marc de achterhoede sloot. De wind was weer verder aangetrokken en toen kwamen er twee ongelooflijke spuitrakken. Eerst halve/ruime wind, en daarna voor de wind. Je moest hier erg goed opletten de boot niet naar loef uit het roer te laten lopen, en de neus boven water te houden. De golven waren inmiddels ook hoger geworden, en als je op volle snelheid van een golf afkomt en dan je neus in de volgende begraaft, rem je plots sterk af, wordt je bijna uit je boot geslingerd, en heb je een bak vol (zout) water. Er zijn die dag vele nose-dives gemaakt zoals die beroemde foto van Gilles. Jaap haakte af want vond het te gek worden. In het voordewindse rak moeste er gegijpt (gegepen?) worden en dat ging mis bij Gilles en Gerrit, en Sijbrand treuzelde lang. Hij kon echter niet voluit gaan want had de breekpen van zijn roer gebroken waardoor zijn roerblad niet goed naar beneden bleef staan. Dat is echt niet prettig in ruime rakken met hoge snelheid… Hierdoor was Peter inmiddels doorgeschoven naar de 3e plek. Het volgend kruisrak was een kwestie van overleven, maar Gerard verdween wel steed verder uit het zicht. Gerrit was inmiddels na een buiteling op zijn helmstok gevallen en daar kan dat ding niet tegen. Einde wedstrijd voor Gerrit helaas. Bij de volgende bovenboei was de stand ongewijzigd. Peter kon in de ruime rakken uitlopen op Gilles en inlopen op Sijbrand maar net niet genoeg. Uiteindelijk was Gerard dik 1, een eindje daarachter Sijbrand, dan Peter, Gilles en Marleen.
Gerard en Peter bleven bij het startschip wachten op start 2 maar moeten eens leren wat die vlaggen betekenen. Het feit dat Marleen, Sijbrand en Gilles met een noodgang richting haven voeren was al een stille hint: rest van de races afgeblazen.
Ruime wind met hoge snelheid terug, en de wind bleef maar toenemen, dat was nog spannend met je kleine bootje met hoge snelheid een haven aan lager wal in varen en eenmaal binnen te moeten gijpen met een vermoeid lijf en leden. Uiteindelijk was iedereen aan de kant, hoewel, waar waren Gerrit en Marc? Gerrit was al gespot achter een rescue dus die moest OK zijn, Marc lag een eind achter, maar zo ver? Na wat wel uren leek wachten werd Marc eindelijk de haven binnen gesleept, in een Solo zonder mast. Hij bleek bij een nose-dive zijn mast gebroken te hebben, niet in tweeën maar in drieën. Erg bijzonder. Hij had na het gebeuren netjes de resten binnengehaald en vastgebonden, en was daarna gaan wachten op een rescue. Hijzelf had geen schrammetje, maar kreeg het wel voor elkaar bij het aankoppelen van de trailer een nagel om te klappen. Au…
Jan Willem zat op het startschip en zei later dat er tijdens de race een steady 25 knopen waaide, aan het einde een steady 30 knopen met vlagen van 35 knopen en meer. De Solisten konden het niet geloven, ja, het waaide wel hard, maar zo hard? De windmeter moet wellicht geijkt worden, maar het klinkt wel stoer, racen bij 30 knopen. De deelnemers gingen dan ook na de prijsuitrijking snel maar voldaan na zo’n enerverend weekend naar huis.
Aan de wal stond bij binnenkomst Jelle Dam te kijken naar het spektakel. Hij heeft ook wat foto’s gemaakt en opgestuurd, helaas voor de anderen Solisten alleen van Peter en eentje van Sijbrand, maar wie weet volgen er later nog foto’s gemaakt door anderen.
Om de overige foto’s van Jelle te zien kan je hier clicken.
[eventresult=129]
