In het weekend van 12 en 13 september heeft Marleen op verpletterende wijze de NaBraassem gewonnen. Haar aftrek was een eentje, dat betekent dus 6 eentje op een rij. Opvallend was hoe zij en Marc zich over het veld ontfermden, Marleen consequent als eerste binnen, en Marc consequent als laatste. Hij had voor die zorgzaamheid zelfs een aantal keer omslaan over om het een beetje te camoufleren. Jan en Anja doen dat heel anders, die bewaakten het middenveld en finishten telkens bij elkaar. Het was moeilijk varen met een draaierige en vlagerige wind van gemiddeld 2-3, met uitschieters naar 1 en 6.. Volgens Jan erger dan Giesbeek dus daar mag niemand meer over zeuren. Behalve een paar mooie Braassem glazen (..) heeft Marleen ook de John Wilson trofee gekregen (of genomen) en dus heeft ze een verslag geschreven:
Tja en daar sta je dan op de prijsuitreiking van de Na-Braassem. Zes eentjes op zak en een paar schitterende mooie Braassemglazen als blijvende herinnering aan dit heugelijk moment. Uiteraard vraagt Claar dan of je ook de John Wilsonprijs in ontvangst wil nemen en zeg je “ja hoor, ik schrijf wel een stukje”.
Even terug naar de vrijdagavond. Rond half tien kwamen Jan en Anja bij ons binnen vallen, we dronken en babbelden wat over het afgelopen weekend in Giesbeek en de komende wedstrijden op de Braassem. Ik was er met mijn gedachten niet helemaal goed bij, want ik had een zeer hectische week achter de rug op mijn werk en was even twee dagen aan het bijkomen thuis. Ik was dus eigenlijk verbaasd dat het weekend was en mijn hoofd stond nog niet echt naar zeilen. ’s Ochtends lekker in rustig tempo de boot opgetuigd, kopje koffie gedronken en het water op. Voor Marc was het best spannend, want het waren zijn eerste echte wedstrijden in de solo. Hij had er zin in en ik ook. Gewoon een lekker stukje zeilen en kijken waar ik uitkom. De eerste wedstrijd was heel spannend. Ik lag goed bij de bovenboei, maar Jacques kwam er in het halve windse rak voorbij. Balen, nu maar eens kijken of ik hem aan de wind kan inhalen. En ja, het lukte en voor de wind liep ik zelfs uit en kwam als eerste over de finish!! Jacques was 2e en Pieter Jelle duwde zijn neus net voor Ton over de finishlijn. Ik was super trots. We mochten meteen gaan lunchen en zeilden die middag nog twee wedstrijden. Groot was mijn verbazing dat ik beide races weer won. In de rest van het veld werd flink gestreden en ik zag vele spannende boeirondingen en harde gevechten in het aan en voor de windse rak. In de 2e race werd Pieter Jelle twee en Jacques derde. In de derde race was Claar gelukkig weer van de partij en veroverde de 2e plaats, vlak voor Jaap. Marc voer alle races knap uit. Hij heeft de rescue en het finishcomite verrast door vaak om te slaan, maar heeft alle races netjes uitgevaren. Op de kant werd ik overladen met complimenten en ik kon de grote grijns niet van mijn gezicht krijgen. Wat een dag, bijna niet te geloven.
Na een heerlijke nachtrust waren we weer op tijd bij de boot. Zelfde ritueel, rustig optuigen, kopje koffie erin en op tijd het water op. Ik was benieuwd of ik dit evenement zou kunnen winnen en nam me voor om gewoon een lekker stukje te gaan zeilen. Het was een moeilijk dag op de Braassem, zeker net zo moeilijk als op Giesbeek. De wind varieerde enorm in kracht en richting en dat was dus trimmen geblazen en goed opletten. Tja, wat zal ik zeggen. Het verliep allemaal zeer voorspoedig. In de eerste race kwam Peter wel heel dichtbij en ik werd er behoorlijk zenuwachtig van. In de 2e race liep ik zo hard voor de wind weg dat ik alleen maar tegen mijzelf zei dat dit absurd was en dat ik me afvroeg of die boot wel helemaal in orde is…. De laatste race hoefde ik niet echt meer te varen, maar het leek me een mooie training om met veel vind te varen. Het werd een spannende race tussen Jacques, Claar en ondergetekende, die ik uiteindelijk ook net wist te winnen. Wat een gevoel is dat om zes eentjes te varen!
Ook op de kant was het weer helemaal een super ontvangst. Iedereen was blij voor me. De speculaties over hoe het nu met mij in Hoorn zou moeten gaan gonsden rond en ik maar proberen om rustig te blijven. Jongens, ik weet een ding zeker. Ik ga in Hoorn gewoon lekker een stukje zeilen. Jullie toch ook allemaal?????
Marleen
Solo 570