Er is een Solo aangespoeld die bijna verhongerde. T’is het Beessie dat zonder Moe en Va bijna droog viel in de Waddenzee. Gelukkig hebben ze haar gevonden. Zo blijkt het een Zij te zijn, na grondige inspectie. Met alle hulp- en transportmiddelen is het zoogdier in recuperatie. Het blijkt een Solo te zijn die bijna uitdroogde en de technici spreken van een behandeling over meer dan zes maanden, wil het geval weer helemaal fit zijn. De eerste haring is door de Solo-Morgan ingekopt, zo wordt gemeld door het opvangcentrum.
Kan u die film even terugdraaien? Wat is hier aan de hand? Een beetje bejaarde wordt één maal in de twee weken gedouched. Krijgt met Kerstmis een kerststolletje waar je het met Pasen mee moet doen, maar hier is plotseling onze Morgan de heldin van de dag.
We putten de nationale gevoelens uit in wederopstandingsgevoelens, de alles-is-mogelijk houding kent geen grenzen! Ja, één aangespoelde Orca is goed voor duizend bezoekers. Iedere dierentuin kent zijn pappenheimers op die manier om een kreupele giraf tot een publiekstreffer om te buigen tot een elastische hoogspringer. Onze aangespoelde Solo-Morgan is de heldin van het gevecht tegen het noodlot. Redden wij Morgan, dan is de wetenschap weer een stap dichterbij het oplossen van het mysterie van de dood. Zó is onze kijk op het leven vervormd, dat we er alles en iedereen voor over hebben om een dramatisch accoord te vermijden. Doodgaan is van alle dag. Ik sta stil bij de overledenen, de opgeblazen, vergruizelden, door autobommen vernietigden, die naamloos, onzichtbaar en buiten het nieuws van uitgezette diplomaten, om het even Russische of Amerikaanse, nooit en te nimmer met hun naam en toenaam vermeld worden. En wij zuigen ons helemaal vol met Morgan. De aangespoelde Solo-Orca, die haar moeder mist, alleen op de wereld nu de grote Beessie troetel-Orca mag uithangen. We hebben er voorbeelden van. Van dat gepamperde leven. Zo noem je dat. Met de luier om voor altijd incontinent, want nooit leren plassen op het potje en die vervelende natte kont aan je broek helemaal beu. Dan leer je het nooit om je plas op te houden. Voor het ongemak een droge luier, immers. Dat heet te verwend opgevoed zijn.
Die vertroetelende maatschappij heeft ook baby Hendrikus in het nieuws gebracht. Een baby, gewenst bij ouders die permanent een ouderlijke voogd op de mat nodig hebben, omdat zij wat minder begaafd zijn. Maar dat mag je niet meetellen. Het mag en moet kunnen in ons Nederland. En hier, op dit punt van de Solo-column, komt de wrijving in beeld met de uitvergrootte verzorgingsmaatschappij en het realisme van het leven. Dat is vragen om bonje. Dat is de afgekochte belofte tegen de bittere werkelijkheid. Als onze Solo-Morgan toch de pijp uit gaat, wat dan? Dan is de Solo ook een beetje dood gegaan. Arme Solo die zich daarmee bezighoudt. Of? Wat is de vraag hier, wat is het antwoord? De dingen zijn zoals zij zijn. Een Orca spoelt aan voor dood en geeft het leven of wordt een Free Willy die alleen maar voedsel van een bekende uit de filmset aanneemt. Kent u die Free Willy nog? De Orca die in de film het zo goed doet. Maar in het vrije leven nog geen haring kan vangen? Morgan gaat het straks helemaal maken, reken er op. Alle aandacht voor het dierenleed bij de vereenzaamde NL-Orcafamilie en wij ons maar uitputten het beste voor dit dierenleed aan te reiken.
Hoe wanhopig en desperaat is het verzorgingssysteem voor de zwakken en zieken?
Dit effect heeft perverse kanten die als je, de Klassieken er op na slaat, van alle tijden is. Brood en Spelen onder keizer Nero is een bewezen hardvochtige en slimme troostformule voor de ontreddering van een volk. Leve de Solo-Orca, lang zal zij leven!
> J.W.<