Zoals eerder al door Mark gemeld; “Het waren drie spannende dagen, zeilspektakel, dramatiek, lekker eten en een top evenement met spannende wedstrijden”. En daarmee slaat hij de spijker op zijn kop. Het werd geen drijfpartij, maar windkracht 3-5 zodat iedereen flink aan de bak moest. Met 53 boten aan de start werd het een fantastisch evenement met vooral veel spanning bij het ronden van de boeien. De Engelsen lieten weer zien dat ze meer ervaren zijn op open water. Toch worden de verschillen kleiner ondermeer door nieuwe aanwas van goede zeilers in de soloklasse. Het wedstrijdcomité had gezorgd voor goede banen, en de plotselinge storm heeft geleid tot veel dramatiek met een reddingoperatie om alle zeilers weer veilig terug naar de haven te brengen. Het resultaat van die storm is door Chris Kasdorp deels vastgelegd met de camera: Kapotte boten, gebroken masten en gescheurde zeilen. Gelukkig kwam in de loop van de middag ieder weer veilig op de kant. Het was wel peentjes zweten en nagelbijten.

Het begon voor mij op donderdag. Samen met Jan, Anja en Yme waren we in de middag in Muiden aangekomen. Peerke stond er ook al met zijn camper. De boten werden opgetuigd en er werd nog even gezeild rond Pampus.

Vrijdagochtend stond het haventerrein vol met solo’s en werden er 3 races gevaren. Het werd die dag stuivertje wisselen tussen Michael Sims en Andy Tunnicliffe. Al vroeg was al duidelijk dat zij gingen uitmaken wie Nederlands kampioen zou worden. De eerste dag kwamen de Nederlanders ook niet echt goed uit de verf. Alleen Peerke die met een net aangeschafte houten solo meedeed en Casper konden een keer 3^e worden. Door de korte wedstrijden waren we al vroeg klaar en dat was best relaxed. Na het zeilen sloten we de middag af bij Ome Ko waar nog een tijdje werd doorgepraat tijdens het happy hour.

Zaterdag begon nog met een windkracht 4 en de regen was net weggetrokken. Naast het constante zeilen van Michael en Andy kwamen ook Mike en Casper goed op gang. De weersvoorspellingen gaven aan dat de wind gedurende de dag flink zou toenemen. Na de 1^e wedstrijd vond ik het wel welletjes en ben met nog enkele Giesbekers naar de haven teruggezeild. Jaap voegde zich nog later bij ons. Ik was achteraf blij toe dat ik veilig op de kant stond. Nadat de wind even was gaan liggen zagen we na een half uur pikzwarte wolken boven het veld. De wind draaide in een minuut van Zuid naar Noord en de hel brak los. We stonden met angstige blikken te turen naar de kleine zeiltjes op het water. Het was angstaanjagend om te zien en maar enkelen wisten de haven te bereiken. De politie en de reddingsbrigade werden gealarmeerd om bijstand te verlenen. Gelukkig hoorden wij dat een tiental zeilers de beschutting van Pampus had opgezocht en door de eilandbewoners met warme chocomelk en muffins werden verwend. Of er uiteindelijk is afgerekend, die vraag is niet beantwoord? Een voor een kwamen ze uiteindelijk de haven binnen. De een voor de wind en full speed zeilend door de nauwe haveningang. De ander gesleept met een halve mast en een gescheurd zeil of met een moestuin aan de top van de mast. Drama was er voor Jacques die met zijn boot op de keien belandde met flinke schade aan de romp opliep. Ook Lex kwam met zijn boot zelfs boven op de rescueboot binnen en had zijn mast gebroken en het schot op een andere plaats gekregen. Mark met zijn 512 kan ook flink aan het werk nadat de mast schuin naar voren stond en het mastgat flink had gekraakt. Laat op de avond zag ik op het nieuws nog een catamaran op de dijk bij Marken liggen. We waren niet de enige met brokken. Het was dan ook een slechte dag voor de verzekeringsmaatschappij. Gelukkig heeft het solodiner er niet onder geleden en werd de dag toch nog gezellig afgesloten met goed eten in het clubhuis.

Patrick Burns (5430) geeft zijn visie op het gebeuren

Zondag werd een prima afsluiting van het kampioenschap met eindelijk zon. De eerste wedstrijd was weer voor Michael Sims, 2^e Mark Lee en 3^e Claar die zich weer van voren liet zien. Casper en Mike zeilde ook ieder 2 wedstrijden goed voorin waardoor zij uiteindelijk in het totaal klassement 3 en 4 werden. Andy Tunnycliffe won de laatste wedstrijd en had daardoor het kampioenschap binnengehaald voor Michael Sims.

Andy Tunnycliffe met de kampioenswimpel en de zilveren Solo

Na ontvangst van de kampioenswimpel en de prijzen mocht hij volgens de traditie een duik nemen in het water. Een mooie afsluiting van een bijzonder kampioenschap. Dank aan de organisatie voor het vele werk voor het geslaagde evenement.

Buiten het algemeen klassement werden nog een aantal prijzen uitgereikt.