De laatste wedstrijd van de Super Series betekende ook de afsluiting van het wedstrijdseizoen. Met 25 deelnemers hadden we een mooi veld solo’s op het water. Eddy Boon had wederom de organisatie voor dit evenement op zich genomen. Eerst de wedstrijden, daarna met zijn allen eten en afsluitend een presentatie met Kaj Böcker, de coach van het gouden duo Odile van Aanholt en Annette Duetz. Weer super gedaan Eddy!!
Het spande er om of we wel n paar potjes konden varen. De windverwachting was 4 tot 5 knopen en het was warm met 18 graden. Niet handig om een droogpak (Barbara?) of een dikke wetsuit aan te doen. Ik had een hele kledingkast aan boord voor het geval dat. Maar ik was wel heel blij dat ik een shirtje aan had en geen rubber. We dreven naar de start en niet iedereen was op tijd omdat het startschip zich op de 3e plas had gepositioneerd. Opgevouwen in de boot was de eerste wedstrijd met drie kruisrakken best een martelgang. Ik lag 2e en dacht al aan de finish maar was vergeten dat ik nog een rondje moest. Weer terug en dat kostte me 7 plekken. Menno Huisman zocht de wind goed op en zeilde van iedereen weg. Saskia Arnold was er uiteraard ook bij met een 2e plek en Rien Hoogeveen zeilde verassend naar een 3e plaats.
De 2e wedstrijd begon goed met meer wind maar later zakte het weer wat in. Bas Regt pakte de winst met zijn mooie blauwe solo 675. Hij zeilde sowieso elke wedstrijd voorin en doet het erg goed als redelijke nieuwkomer. Jelmer Kuipers werd 2e en Armand de la Rie voelde zich ook thuis op Loosdrecht. Top dat Armand weer terug is en zich weer laat zien.
De laatste wedstrijd was een kort potje zodat de start nog bepalender was voor het resultaat. De wind nam toe waardoor we zelfs nog n hangmomentje hadden. De winnaar van deze wedstrijd werd uiteindelijk ook de winnaar van de Winterkampioenschappen. En dat was Jelmer. Menno werd tweede en kwam op hetzelfde puntentotaal uit. Bas was ook constant voorin te vinden en eindigde kort erachter op de 3e plaats. Armand werd 4e en Saskia zeilde naar de 5e plaats.
Eddy had een ludieke actie om niet de top 3 in de prijzen te zetten maar de nummers 5,10,15,20 en 25.
Na het voortreffelijke eten vertelde Kaj Böcker over zijn rol als coach van Odile en Anette die goud haalde in de 49erFX. We kennen allemaal de medalrace waar het bijna mis ging. Kaj nam ons mee met een inkijkje hoe het had kunnen gebeuren. De missie waar het verbond samen met hem vanaf 2016 mee was gestart eindigde bijna in een tragedie. Uiteindelijk hadden ze nog 2 seconden over om toch het goud te grijpen. Een waanzinnig verhaal.
Het wedstrijdseizoen is ten einde en in februari komen we weer bij elkaar voor de algemene vergadering waar we de wedstijdkalender voor 2025 gaan vaststellen. Het wordt een mooi jaar met Como in het vooruitzicht en het ONK op het Amstelmeer.
Peter Jansen