Zaterdag vingen wij aan met uitstel, heel gek want er was weinig tot geen wind voorspeld en het waaide toch een zuinig drietje. Maar er was een frontje dat langskwam en dat voor wat gedonder kon zorgen dus? nog maar een koffie! En na een half uurtje uitstel dan toch het water op. De Solo?s in Slow motion wat wij starten als laatste klasse 1 uur na de 5.5 meters. Windje leek te blijven staan dus dat viel mee. Toen de 12 voets jollen starten draaide de wind 90 graden op het schot. Eruit dus. De wind draaide nog wat door zodat je nu alleen nog voor de wind kon starten. Of halve wind, nee toch weer voor de wind, keek ik niet goed, halve wind enfin, een originele braassemmer zwabberwind dus. Het comit? wist ook niet wat te doen, tot na een 45 minuten getwijfel de geur van gebakken eieren vanuit het clubgebouw aan kwam waaien en toen wisten ze het. Lunchtijd!!

Tijdens de lunch werd de vraag opgeworpen wie het verslag zou schrijven heb ik mij, als aanstichter van het verslaggevingsgeweld van dit seizoen, als vrijwilliger laten aanwijzen. De wind zakte er keurig uit en mijn redenering was dat het voor de zingeving van mijn weekend goed was dat ik van achteruit (en dus het beste overzicht hebbend) een verslagje kon maken.

Nu overdrijf ik een beetje, ondanks mijn eclatante 22e plaats op het ONK was ik namelijk wel uitermate tevreden over mijn lichtweer prestaties, ik finishte alleen steeds rot hield ik mijn gehoor voor, maar verder was ik een stuk sneller met lichtweer. Het werd lacherig in ontvangst genomen. Goed om 14.30 was de wind weer geheel teruggedraaid naar zuid en mochten we terug naar de startlijn. Deze keer was het onze beurt om wegens draaiende winden nog wat lokaal uitstel te krijgen, we mochten vooraan het rooster starten (na de jollen en sunfishes), maar die kwamen nog weg en bij ons begon de dwarrelwinden het weer te winnen. Goed uiteindelijk toch nog weg. Claar bewees dat de ?ziekte van Edwin? besmettelijk is maar werkte zich zeer harmonisch (echt Rock ?n Roll volgens Pieter Jelle, naamgever en ontdekker van de Ziekte van Edwin) maar snel naar de bovenboei. Ikzelf wurmde mij na een dramatische start een weg door het veld, eigenlijk gewoon door mij vast te klampen aan een ontketende Peter van Santen. Vlak bij de boei wist Thedor ineens nog terug te komen en als vierde van een groepje van 3 ronden wij de bovenboei op gepaste afstand van Claar. Achter mij kwamen Jacques en Marleen kort erachter aan. Marleen koos laag, net als Peter voor mij. Ik hield met Jacques wat hoger aan, net als Pieter Jelle. Wij kregen bezoek van 5.5 en Regenbogen, die waren immers achter ons gestart. Na een voor de winds rak van 40 minuten (!) kwam ik bij de benedenboei aan waar een comit?schip aan het afkorten was. Echter onze leidster Claar was al lang in het volgende rak dus wij mochten als enige klasse door naar de volgende boei, joepie!

De wind was ?on a summer break? inmiddels en ik heb nog zo?n 20 minuten bij de boei gebivakkeerd telkens een beetje vooruit en dan weer achteruit. Echter zonder gevolgen want de andere Solo?s die de boei nog moesten ronden lagen ook niet echt in Plan?. Langzaam dobberden wij verder. Geheel volgens traditie vonden de regenbogen het nodig om na hun finish ons af te gaan dekken en met volgboten om ons heen te varen, wat een genot moet dat toch zijn als je van elk greintje empatisch vermogen gespeend bent. Jacques was als kampioen dobberaar inmiddels bij Claar aangeland. Thedor voegde zich ook daarbij. Het mocht echter niet baten want tegen vijven ging de wedstrijd er voor ons alsnog uit.

Na het levende tafelvoetbal werden de dagprijzen uitgereikt. Voor de Solo?s was dat een loterij die Elaine won. Een paraplu! Blijkbaar houd de organisatie van de Summer regatta graag alle mogelijkheden open.

Het Italiaanse buffet was goed, gelukkig ging iedereen steeds in de rij staan wachten zodat wij alle ruimte hadden opnieuw op te scheppen (onder aanvoering van Claar, gingen we er met een Regenboogje omheen, zeg maar). Bandje speelde, drank vloeide en het leven lachte ons toe.

Veiligheidshalve ware Elaine en ik in de bus blijven slapen, Marleen had ons uitgenodigd voor ontbijt op het moederschip, Claar had aangeboden eieren te bakken. We kwamen echter te vroeg en Claar was mentaal nog niet bereid. Marc was echter de perfecte gastheer en ging met Spek, Kaas en Ei in de weer om ons stormbestand te maken. Wind was er echter niet, ook een overdaad aan eieren maakte geen verschil. De solozeilers druppelden de haven binnen en pleisterden aan naast de Marieholm om koffie en Thee te drinken, Samen wachten we op de uitstelvlag. Niets daarvan echter, het water op! En zo geschiedde.

Bij de start aangeland was er fractioneel wind, net genoeg om te varen. We zag je stroken wind komen en gaan, overbodig te melden dat de windrichting niet geheel stabiel was. Goed we gaan weg. Ik had bij avondeten en ontbijt uitgebreide cursus gehad van de drie dames over mentale weerbaarheid, positivisme en het effect op de bootsnelheid. Een probeerseltje waard. Goede strategie uitzetten. Ik had bedacht dat het ook vandaag wel een loterij zou zijn, blind een kant kiezen, kant houden en bidden (en dus positief blijven denken!). Ik koos om de bakboordklap door te zetten zolang ik bleef lopen. Tussen de windstroken beetje schoot vieren en afvallen, in de windstroken aantrekken en hoger varen. Ging wel goed, op tweederde van het rak besloot ik eens om te kijken. Pieter Jelle zat in mijn kielzog (jammerend ?als dit nu ook al jouw windje word!?) en Recht boven me, direct onder de dijk zag ik Jacques varen. Shit, hij ligt mijlen op ons voor, positief blijven denken, positief blijven denken? Gelukkig bleef ik vaart houden en steeds kon ik weer hoger varen, ik voer bijna op de boei af!! In de vaargeul overstag en naar de boei. Waar is Jacques en al die andere lichtweergod(in)en? Heee, daar lagen ze 15 minuten geleden toch ook al? Niet over nadenken, ze zetten direct de turbo er wel weer op. Ik dobberde lekker verder. Pieter Jelle kwam tot mijn spiegel, dan liep ik weer 200 meter uit en dan kwam hij weer terug enz. Tot mijn vreugde zag ik startschip zich als finishboot opstellen bij de tweede boei. Ik bleef op Pieter voor dus? Pieter werd tweede en Elaine lag derde. Een lokale windstrook zorgde er echter voor dat Marleen en Jacques de 5 minuten achterstand bij de eerste boei gemakkelijk goed konden maken op Elaine. Zij werd dus vijfde, Marleen derde.