Ik wilde helemaal niet naar Garda. Ik heb daar niets te zoeken met die thermische winden. Ik hou niet van harde wind en ben meer gericht op het pielen op een klein plasje met een windje 1 tot 3. Dit hele jaar hebben we ook nog geen stevige wind gehad. Geen denken aan om te gaan.
Het was zo’n 3 weken geleden na de woensdagavondwedstrijd dat Marc mij aansprak met de vraag; waarom ga jij niet mee naar Garda? Tof man. Toplocatie en begin van de zomer valt de wind nog reuze mee omdat het nog niet zo warm is geweest. Windfinder geeft ook nog jouw windje aan. Wat wil je nog meer! En je kunt zeggen: Ik was er bij!!!
De volgende woensdagavondwedstrijden kwam ie er weer op terug. De twijfel begon. Ik keek al stiekem in mijn werkagenda of er echte hobbels waren. Zaterdag vóór Garda hadden Linda en ik ‘n feestje in Deventer waar ook een aantal solozeilers bij waren. In de loop van de avond na flink wat bier kwam het all-inclusive arrangement als laatste pressiemiddel om me over te halen. De tijd begon te dringen want woensdag start de karavaan naar Riva del Garda. Marc: “Je hoeft alleen maar in te stappen in de auto van Roel, “Bassie”, de boot van Roel staat tot je beschikking en Klaas heeft nog een bed in het appartement vrij. Wat wil je nog meer!” Het voelde alsof ik na dronken gevoerd te worden ging tekenen voor het vreemdelingenlegioen. Maar goed, dit aanbod kon ik niet meer terzijde schuiven. Voordat ik het besefte zei ik: OK dan, ik ga mee naar Garda!
De volgende dag na het verwerken van de gevolgen van het feestje, ben ik mijn lijstje gaan maken voor de spullen die mee moeten. Wat moet je in godsnaam aan op het Gardameer met 30 graden? Alle soorten en maten aan rubberpakken gaan in de zeiltas, sprayhood, pet en zeillaarsjes.
Maandagochtend licht ik de directeur in dat ik woensdag naar Italië ga voor een aantal dagen en dat ik alle afspraken in mijn agenda ga skippen. Dat is ook geroggeld en de afspraken konden worden verplaatst. Ik dacht dat het evenement drie dagen duurde, dus ik moest nog even bellen dat ik een dag later terug zal komen en een afspraak wederom moet worden verplaatst.
Woensdagochtend om 5 uur pikken Roel en Ted mij op bij huis en we rijden in 1 dag naar de plek van bestemming. Rond half 8 komen we aan bij het Gardameer. Ik voel een klomp in mijn maag als ik uitstap. Waaien, dik windkracht 6 met grote schuimkoppen. Ik vervloek Marc even en het kost me enige tijd om te gaan genieten. Het biertje na de reis doet in ieder geval goed. Het eerste Italiaanse food wordt verorberd en dat smaakt ook prima. Roel brengt me die avond richting het appartement en daar wordt ik hartelijk onthaald door Klaas en Jaap. De oogjes waren al klein en de spieren getest want zij waren met de moed der wanhoop die dag toch het water op gegaan en hadden 2 uur gezeild. Het was super gaaf geweest.
Donderdag druppelen steeds meer Engelsen en Nederlanders binnen en de boten worden klaargemaakt voor het eerste contact met het Gardameer. Er staat nauwelijks wind en aan het eind van de middag wordt er nog even gevaren. Rustig begin dus. Voor de komende dagen geeft Windfinder mijn windje 2 tot 3 aan. Zou het dan toch mijn ideale zeilweek worden?
We horen deze dag ook het trieste nieuws dat Chris Brown in het ziekenhuis ligt met galstenen.
We gaan na het zeilen terug naar het appartement en Klaas, onze masterchef, kookt de sterren van de hemel. Wat kan die man lekker koken.
“iL Lago di Garda e uno dei migliore campi di regata europei e ospita ogni anno competezione internationali e mondiali. Due sono I principali venti termici constanti: il Peler e l’Ora.” Oftewel: Het Gardameer is een topgebied voor wedstrijdzeilen dankzij de thermische winden. En wat fijn is; geen vlagen maar constante wind.
De thermische wind is een bijzonder verschijnsel. Het komt als een razende op je af. In de ochtend is het veelal windstil en rond half 1 gaat de knop van de ventilator om. In de verte zie je water donker worden en dan is het binnen ‘n minuut windkracht 4 tot 6 door de Ora. Windfinder houdt er alleen geen rekening mee.
Vrijdag is een echte trainingsdag. De Ora is gestart en de eerste boten gaan het water op. Zon, lekkere wind tot kracht 4 maximaal en golven. Ted en Marc nemen de nieuw aangeschafte camera’s mee aan boord en het feest kan beginnen. Iedereen geniet met volle teugen en het is zo gaaf om tussen de bergen op deze locatie van de golven af te surfen. Als iedereen al lang op één oor ligt is Marc in touw om van de beelden een mooie compilatie maken. We zien brede grijnzen van Marc en Ted die de magische woorden uitspreekt: “ Lekker, Lekker, …….heeeerlijk”.
Zaterdag is de eerste start om 1 uur. We hoeven dus niet vroeg op. Ik pak na het ontbijt mijn spullen en we lopen in 5 minuten naar de haven. Heerlijk om midden in het mooie centrum van Riva te verblijven en zo dicht bij de zeillocatie. Beter kan gewoon niet.
We zeilen in ongeveer een half uur naar de start. Ik heb mezelf drie doelen gesteld: starten is uitzeilen, geniet en voorkom een trauma, en last but not least, zorg dat “Bassie” heel terug komt. Het resultaat is voor mij dan ook niet belangrijk. Ik start buiten de kluwe van 50 boten en maak wat omwegen om vrijheid van handelen te hebben bij de boeien en met gijpen. De wind valt nog mee met zo’n 15 tot max. 20 knopen. Charlie Cumbley laat met 3 keer een paaltje gelijk zien wie hier de heerser is van de Ora. Oliver Davenport en Tim Law volgen en op de 4e stek zeilt onze Peerke top en is hiermee een serieuze concurrent van de Engelsen. Ook Gilles staat op een mooie 7e plek door deze eerste dag een sterke serie te varen.
Claar, de enige vrouwelijke deelnemer van het evenement vaart met een nieuwe fatboymast en moet nog even wennen wat ook komt door te veel speling bij het mastgat. Hans en Roel hebben ook een goede eerste dag en Norbert moet er nog even inkomen. De overige Giesbekers komen wat in de achterhoede binnen. Ik vaar de 2e wedstrijd een 26ste plek en dat geeft n juichmomentje van tevredenheid. Marc zorgt weer voor een mooi filmpje van Roel en Norbert.
De volgende dag is het heftig. De dag start al met een beginnende storm. De uitstelvlag wordt gehesen en het is wachten geblazen. De meest verschrikkelijke berichten gaan rond. Er wordt in de middag 40 knopen verwacht. De meesten denken al aan mountainbiken totdat om kwart voor 2 bericht komt dat om 3 uur wordt gestart. De wedstrijdleiding denkt dat de wind gaat afnemen naar 10 knopen. Mijn knop was door de weersituatie en het wachten al om en ik besluit om niet te gaan. Het duurt lang voordat alle boten op het water zijn en het comité wacht gelukkig met de start tot iedereen er is. Er worden 2 races gevaren maar de wind blijft meer dan 20 knopen. Oliver Davenport wint de eerste race voor Charlie en Peerke wordt 5e. ook Gilles voelt zich goed bij dit weer en scoort een 9e plaats. Het is ook de dag van Claar. Ze vindt het fijn om lekker veel druk in het zeil te voelen en komt lachend terug met een 14e en een 19e plek. Norbert vaart gelijk op met Claar en doet ook goede zaken voor het klassement. Hans gaat hard maar wil soms te veel en houdt daardoor de boot niet overeind. Ik zie hem deze dagen regelmatig zwemmen. Good old Gerard Post is niet voorin te vinden ondanks dat het zijn weertje is. Het is mooi om te zien dat hij toch met volle teugen geniet van Garda. Dat geldt ook voor Ted die met zijn gewicht zich te blubber hangt maar de snelheid mist om voorin mee te doen. Als een acrobaat staat hij voor de wind in de boot en jaagt hij over de golven voor een beter resultaat. Mooi om te zien. Iedereen komt kapot terug van deze dag met grote verhalen over de wind en de golven. Peerke staat na 2 dagen op de 6e plek. Klaas heeft tot zijn verbazing ook prima gevaren. Charlie Cumbley staat dik 1 en heeft ook de camera aan boord gehad. Hij laat ons zien hoe topzeilen er uit ziet. Sjonge jonge wat n niveau.
Maandag is voor mij een topdag. De wind is zo’n 10 knopen en neemt op het laatst nog wat toe. O, wat een lekkere zeildag. Ik geniet van de omgeving en zie hoe nietig de solootjes zijn die langs de bergen varen. We hebben het allemaal naar ons zin en ik vermaak me prima met Hedser en Marc in mijn buurt. De 7e race varen Marc en ik in de middenmoot met een 27ste en 30ste plek.
De voorlaatste avond is het solodiner op de club en met een prima maaltijd sluiten we de dag af. Norbert en Claar vermaken de zeilers met het uitdelen van door Magic Marine gesponsorde zeilattributen. Ook de ooit door Norbert geïntroduceerde talkingstick komt voorbij maar de Engelsen blijken beter te kunnen zeilen dan te praten.
De laatste zeildag start om 12 uur. Er staat al vroeg wind en bij mij begint de twijfel toe te slaan. Ik wil geen trauma oplopen op de laatste dag. De voorspellingen zijn weer dik 20 knopen. Ik maak toch de boot klaar en stap in. Bij het startschip gaat het flink te keer. Ik wil deze race starten en uitzeilen. De golven zijn hoog en de wind neemt steeds meer toe. Ik lig dicht bij de pin en zie Peerke en Roel bij de pin over stuurbord starten. Een mooi gezicht en Peerke komt net voor de bakboordmeute uit. Hij wil 4e worden en doet er alles aan om zijn concurrenten voor te zijn. Met een 3e en een 5e plek lukt het Peerke om Tunnicliff voor te blijven en mag hij later de 4e prijs uitgereikt krijgen. Het gat met Tim Law en Oliver Davenport is te groot. Gilles heeft geen goede laatste dag maar blijft ondanks dat toch in de top 10. Een geweldige prestatie van Gilles. Ik zeil alleen de 1e race en neem geen al te grote risico’s. Ik ben niet omgegaan en voor de wind ging het veel beter dan ik had verwacht. Zelfs het gijpen op topsnelheid heb ik goed in de vingers gekregen. De 2e race heb ik aan me voorbij laten gaan en Marc en ik zijn toen naar de haven terug gezeild. Het was mooi geweest.
Charlie wint de twee laatste races en wordt dan ook terecht de King of the Mountains, de titel die Norbert gaf bij het overhandigen van de 1e prijs. Davenport 2e en Law 3e. Peerke heeft met de 4e plek laten zien dat hij constant meevaart in de top van de soloklasse.
Na de prijsuitreiking zijn Ted en ik samen met Roel en Marc (alias Geer en Goor) naar Oostenrijk gereden voor de eerste etappe. We kwamen in een top Gasthof terecht met alle luxe die je maar kunt wensen. Spullen droppen en aan de schnitzel met pommes und Bier. Lekker, Lekker….Heerlijk.
Ik deed het bijna in mijn broek van het lachen met dit stel. Ted kroont zich nog onderweg tot BurgerKing. Het was een mooie afsluiting van deze week. Marc, dank dat je zo lang aan mijn kop heb gezeurd om mee te gaan naar Garda. Ik kan tenminste zeggen: Ik was er bij! Ted en Roel, dank voor de gezelligheid en het faciliteren van mijn trip naar Garda. Jullie zijn geweldige mensen voor onze klasse. Klaas en Jaap, thanks voor the hospitality en de heerlijke maaltijden. Ik kan nu gaan nagenieten en deze herinnering aan Garda koesteren.
Groeten Peter