Op voorhand wil ik jullie vertellen dat dit niet een verslag wordt over wie welke race vooraan voer. Als men daarin geïnteresseerd is, verwijs ik graag naar de dagelijkse verslagen van de nieuwe roman schrijver Will Loy. Deze zeer vermakelijk wedstrijdverslagen zijn meer dan de moeite waard om te lezen. Ik wil het houden bij de belevingen vooraf en tijdens dit fantastische evenement.
Klik hier voor de verslagen van Will Loy
Volgens afspraak was Roel donderdag 11 juli klokslag 05.00 uur bij mij. Dochterlief was zo aardig geweest om hem even te brengen. Hoe krijgt hij het weer voor elkaar? Met zijn drieën (Jol, mijn vrouw ging ook mee) vertrokken we met twee Solo’s richting Carnac (Fr). In de auto werden natuurlijk de verhalen van vorig jaar weer naar boven gehaald en de verwachting was dat de Nations Cup 2018 onmogelijk was te toppen. Niets bleek minder waar. De reis verliep voorspoedig en het enige vermeldingswaardige was dat we Shane McArtney twee keer tegenkwamen bij een plas/rook- pauze. De gezellige Ier herkende ons nog van de SpringCup (hij werd daar 3de) en het contact werd snel gelegd. Eerst de boten naar de haven gebracht en daarna Roel gedumpt in het huisje van de Giesbekers. Opgeruimd staat netjes niet waar….:)
De vrijdag stond in het teken van bootjes optuigen, koffie drinken en socializen met Engelsen, Ier, Belg, Portugees en Amerikaan. In de jachthaven was een grote plek vrijgemaakt voor de 80 Solo’s die men verwachtte. In de TEAM-NL whatsapp groep komt een melding binnen van de twee dames Saskia en Barbara. Ze hebben een klapband met de trailer gehad. De dames hebben wel een reserve wiel bij zich maar de (elektrische) krik blijkt een te kort snoertje te hebben. De “assistance routière” hadden ze inmiddels ingeschakeld en in no time konden de dames hun weg vervolgen. In Carnac was het weer inmiddels meer dan voortreffelijk en er stond een lekker briesje (10kts) en dus gingen we met een grote groep het water op. Eenmaal op het water realiseerde ik me wat een bevoorrecht persoon ik ben, dat ik dit mag meemaken. Zon, blauw water, heerlijke temperatuur en een lekker windje. Kortom unieke omstandigheden die we helaas in ons landje niet vaak meemaken. Eenmaal terug in de haven werden diverse biertjes achterovergeslagen. Er ontstond een gezellige mix van nationaliteiten die aan het nagenieten waren van de heerlijke middag op het water. Mijn telefoon gaat af. Karel de Boer (levensgezel van Saskia Arnold) aan de lijn. De dames hebben een tweede klapband gehad. Ze staan op 90 km van Carnac en zijn aan het einde van hun Latijn. Heel begrijpelijk na zo’n dag als je er al 850 km op hebt zitten. De Solo familie komt meteen in actie. Er worden overal reservewielen geronseld en Roel (die had niet gedronken) en ikzelf gaan onderweg om de dames te helpen. Eenmaal bij de dames aangekomen, bleek dat we beide wielen moesten vervangen aangezien de maat die we bij ons hadden kleiner was dan het enige wiel dat op de trailer zat. Na een korte stop bij de MC Donalds konden we de dames rond 23.00 in Carnac afleveren. De camping was reeds dicht dus dropten we de dames in het huisje van Giesbeek alwaar Floris ze liefdevol opving.
De NationsCup 2019 kan beginnen.
De zaterdagochtend vroeg naar de haven want hoewel de eerste wedstrijd pas om 13.00 gepland is, is het altijd leuk om een praatje te maken met andere deelnemers. Wat mij opviel is dat de integratie tussen de nationaliteiten steeds beter verloopt. Onze nieuwe vrienden João uit Potugal en Hendrik uit België werden snel in de groep opgenomen. Om 11.00 werd het palaver gehouden en wisten we allemaal dat madame ???? de broek aan had en dat de jury in de boot extra zou letten op pompen. ’s Middags werden er twee wedstrijden gevaren met weinig wind. Marleen voer een mooie 4de plek in de eerste race en Ted Bakker zorgde er met een 9de plek voor dat zich tenminste twee Nederlanders zich voorin meldden. Tijdens de tweede race voegde Hans Deutz zich bij dit tweetal. ‘We doen mee’ was de stemming onder de Nederlanders en dat was al jaren niet meer echt gebeurd.
Persoonlijk was ik best tevreden over mijn eigen resultaten. Ik had diverse Nederlanders achter mij gelaten die normaal altijd voor mij finishen. Dit was een bevestiging van mijn idee dat ik goed in vorm was. Eenmaal terug in de haven genoot iedereen van een drankje en om klokslag 18.00 (dat is op zijn Frans ergens tussen 18.00 en 19.00 uur) werd het evenement geopend in de grote feesttent die de YACHT CLUB DE CARNAC speciaal voor ons had neergezet. Er stond een welkomstdrankje en toastje voor ons klaar maar van een “officiële opening” was niets te merken. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken.
Op de zondag konden wij 3 races varen, Mijn resultaten liepen zienderogen achteruit en van de eerder genoemde vorm was niets meer over. Toch weer te vroeg gepiekt. Bijzonder was dat je in de ruimewindse rakken door een veld met gele boeitjes heen moest varen. Geen idee hoe en waarom die boeien daar lagen. Waarschijnlijk om ondieptes te markeren. Maar een echt overzicht kun je niet krijgen aangezien je daarvoor te laag bij het water zit. Dan maar op goed geluk er doorheen. Eenmaal terug in de haven stond de BBQ al aan voor het eerste gezamenlijk diner. Blijkbaar hebben ze in Frankrijk nog niet zoiets als “A-Z BBQ” uitgevonden. Een paar worstjes en speklapje, heel veel verder kwamen ze niet. Maar dat mocht de pret niet drukken, met een biertje in de hand en een avondzonnetje op de kop vond ik het wel prima. De NSCA had kosten nog moeite gespaard om de NationsCup 2019 een onvergetelijk evenement te maken door rond 23.00 een enorm vuurwerk af te laten steken.
Op de maandag werden er helaas maar twee wedstrijden gevaren. Het gebrek aan wind was hiervan de oorzaak. Na 7 wedstrijden te hebben gevaren kon al wel de conclusie getrokken worden dat de Nederlanders geen rol van betekenis konden spelen in het klassement. Hans Deutz was de enige die zich in de top 10 kon handhaven maar dat was het dan ook. ’s Avonds stond het “Captains diner” gepland in het Casino van Carnac. De dresscode was “smart casual” kortom zorg dat je tenminste een shirt aan hebt. Met meer dan honderd deelnemers aanwezig, werden we getrakteerd op een heerlijk diner. Doug Latta (voorzitter van de NSCA) hield een (te) lange speech waarbij hij vooral de deelnemers uit Portugal België en de USA bedankte voor hun komst. Wij (Roel den Herder en ik ) wilden Will Loy in het zonnetje zetten. Namens de NSO reikten wij hem de “Will Loy(alty) award uit voor al zijn diensten voor de Soloklasse. Will was zichtbaar geëmotioneerd door deze geste.
De laatste dag van de NationsCup stond in het teken van wachten op wind. Heel lang wachten op wind. Uiteindelijk werden we om 14.00 het water opgestuurd en kon er één race gevaren worden met 5 knopen wind. Een goede beslissing van het comité want om de laatste dag zonder wedstrijd af te sluiten zou toch een smet werpen op dit zo geweldige evenement. Na de wedstrijd was het natuurlijk een drukte van belang in de haven en was iedereen druk bezig met het aftuigen en opladen van de boten. Rond half vijf werden alle deelnemers naar de grote tent geroepen voor de prijsuitreiking. Doordat de hoofdsponsors North Sails en Magic Marine heel veel prijzen ter beschikking hadden gesteld, werd de prijsuitreiking voorafgegaan door de verloting van al deze prijzen. Uiteindelijk werd het evenement gewonnen door James Boyce, werd Charlie Cumbley en good old Tim Law derde. Hans Deutz miste helaas net de top 10 door op een elfde plek te eindige. Marleen Gaillard werd beste dame en ikzelf mocht de prijs voor beste “vintage” boot ophalen. En aangezien dit mijn eerste en waarschijnlijk enige prijs ooit zal zijn, zal de fles gin (dat was namelijk de prijs) nooit geopend worden.
Kortom het was een geweldig evenement waarbij bij mij vooral het gevoel van verbroedering van alle Solozeilers (sters) herinnerd zal blijven. De mensen maken de klasse tot wat het is. De slogan “Een Solo vaar je nooit alleen” gold meer dan ooit tijdens de Nationscup 2019. Inmiddels is besloten dat de NationsCup 2020 toch in Nederland gevaren gaat worden dus het bestuur staat voor de grote uitdaging om deze versie te toppen.
Tot weer op het water
Marc Dieben
Klik hier voor alle foto’s van de NationsCup 2019