Blik op Medemblik
Terugkijkend op een geslaagd “Spring Cup Event” afgelopen doe ik jullie hierbij mijn verslag toekomen. Van iemand die altijd zijn gevechten in de achterhoede levert, kunnen jullie niet verwachten dat ik er een chronologische wedstrijdverslag van maak, daarvoor verwijs ik naar de uitslagen.
De pret voor mij begon al op j.l. woensdag, toen ik voor de eerste keer het dekzeil van mijn Solo lichtte en constateerde dat alles nog prima in orde was. Alleen even een schone lap over de Solo, de geleende voorstag van Huub erop, het goede zeiltje erin en de boot kon zo op de onlangs aangeschafte dubbeltrailer van Eddy. We reden vrijdagmorgen naar de haven in Medemblik, waar ondanks onze ruime planning al heel wat zeilers aanwezig waren.
Na wat handen te hebben geschud en wangen te hebben gezoend, hebben we de boten afgeladen en opgetuigd. Nog even omkleden, inschrijven en we konden de golven in.
Gelukkig waaide het niet zo hard want voor een fervent plassenzeiler is het een hele ommezwaai om opeens te moeten ‘surfen’ om een beetje vooruit te komen.
Met wat afkijken bij de Engelsen en advies van enkele cracks, ging ik het proberen. Al snel dacht ik het door te hebben want met grote snelheid liep ik weg bij een tegenstander die wel leek stil te staan. Maar al snel kreeg diezelfde tegenstander ook zijn golf en zag ik dat mijn voorsprong weer tot enkele centimeters was gereduceerd.
Door al dit geëxperimenteer eindigde ik op de één na laatste plaats en dat zou alle wedstrijden zo blijven. Wel de constante factor die jullie van mij zijn gewend.
Mijn OCS in de derde wedstrijd was ook nieuw voor mij. Het gevoel alles voor niets te hebben gedaan moest ik even verwerken. En natuurlijk was dit nu juist mijn beste wedstrijd geweest! Gelukkig kreeg ik later van het thuisfront de bemoedigende opmerking: ‘Nooit te vroeg gestart is dus altijd te laat’. Denk daar maar eens over na !!
Ons huisje was een dag eerder door Roel en Dick in orde gebracht ook waren voor twee dagen alle boodschappen al gedaan.
Alleen bed nog op maken, wassen en omkleden en met z’n allen naar de plaatselijke Italiaan voor een stevige hap pasta.
Prima tent, maar deze Italiaan serveerde net zo traag als ik mijn sanitaire stop op het water zou doen. (Alleen Pieter Jelle doet daar nog langer over want voor hem is zelfs één maal uitstel verleend).
Wel heerlijk gegeten en nadat er aan een paar rumoerige Engelsen werd gevraagd de Pizzatent te verlaten omdat zij wel heel veel lawaai maakten bij het bespreken van het seksleven van ene Andy werd het tijd om voldaan en rozig op huis aan te gaan.
Omdat ooit een kamergenoot (nu ex Solozeiler) door mijn gesnurk vervroegd naar huis was gegaan, had ik voor Eddy een paar oorstoppers meegenomen die hun werk prima deden, zo begreep ik later van hem. Gelukkig goed geslapen en weinig spierpijn.
De volgende dag, een snel ontbijtje, lunch klaargemaakt en de nodige koolhydraten ingepakt om vooral niets te kort te komen tijdens alle inspanningen op het water.
Er was te weinig wind. Uitstel! De enige optie die er overbleef, was koffie met, alweer een goed gesprek.
Na twee uur zonnebaden was het zover, we konden het IJsselmeer weer op. De wedstrijden werden vlot afgewerkt door het prima draaiende wedstrijdcomité en de strijd die voor- en middenin werd gestreden was minstens zo zenuwslopend als de strijd die Dick met mij uitvocht.
Het was weer zo’n dag om ’s-avonds, bij Brakeboer onder het genot van bier en bitterballen nog eens uitvoerig door te spreken. De latere traditionele maaltijd van spaghetti, patatje-met en salade ging er in als koek. Zelfs het toetje vond gretig aftrek. Tijdens de maaltijd kwam Jack, eigenaar/uitbater, aanschuiven en vertelde uitvoerig over zwemmarathons van Medemblik naar Stavoren en over het bijna verdrinken van zijn vader in de haven, tijdens een zeilfeestje ter gelegenheid van de 1ste Internationale Soloweek in 1966. Als bewijs liet hij een oorkonde aan ons zien.
Vermoeid maar voldaan en rozig zijn we weer op huis aan gegaan.
Aangekomen in onze crib werd eerst het thuisfront geAppt en werd daarna uitgebreid de weersvoorspelling doorgenomen. En die voorspelling bleek voor mij niet erg gunstig.
Kortom, ondanks mijn afgetrainde lijf besloot ik de volgende dag niet meer te zeilen.
Na een nacht te hebben gedroomd over alleen maar windstoten, regenbuien, meters hoge golven, gebogen kromme masten en maar één rescue op het water, werd ik vriendelijk gewekt door Roel met de vraag of ik een zacht of hard gekookt eitje wilde hebben! Ik was finaal door het opstaan-ritueel heen geslapen.
Mijn zenuwen over die weersvoorspelling bleken naderhand niet gegrond want het zou uiteindelijk de beste zeildag van het hele weekend worden.
Op de wal hoefde ik mij niet te vervelen en kon ik de zeilers het water in helpen. Ook kin ik later de voordewind aanstormende boten op vangen.
De voorspelde regen kwam keurig nadat alle boten weer waren opgeladen en de prijsuitreiking achter de rug was.
Ik heb genoten en met mij denk ik iedereen die aanwezig was op deze Spring Cup.
En of dat nou een 75-jarige OK zeiler was of een schoonmoeder met haar scootmobiel, het was allemaal top!
Uiteindelijk zou ik niet als laatste eindigen en Dick, dat komt echt niet alleen omdat ik één kilo minder weeg. 🙂 .
Pieter Kasteleijn NED 604
[eventresult=246]