Tijdens het weekend van 10 en 11 oktober heeft Jacques met vier eerste plaatsen overtuigend de
Houtskool Cup gewonnen. Pieter Jelle werd tweede en Gilles derde. Hieronder een verslag van John Wilson en de volledige uitslag.
Een Solo-drijfsijs en Darwin
Laten we de verrekijker op de einder scherp stellen en de laatst binnenkomende zeiler van het Houtskool-evement vanaf de wal toewuiven. T’is de vraag of het slachtoffer dat wel ziet. Op zaterdag was de start om 11 uur en omdat iedereen graag op tijd aan de start verschijnt, is men zeker van een goeie plaats door om half elf weg te varen. Bootje klaar, eten mee, koffie op, pak aan, váren! Het einde van die dag was voor de gemiddelde zeiler vijf uur later. Aan één stuk in de Solo van plas naar plas. Gekscherend de puzzeltocht der tochten.
Jacques Metaal was en is de held en pakte de voorsprong stelselmatig van boei naar boei, waarmee hij ook een beetje de ultieme Solist wordt. Vraag: ‘Jacques, hoe wist je de baan uit te stippelen als je steeds nummer één bent, na alweer een boei gerond te hebben? Had je een TomTom aan boord? Kleine schermutselingen en boord aan boord kruisrakken, dat was alles. De ene zeiler háát die lange rakken, de ander zegt er zijn voordeel mee te hebben en het geklooi na de start weer goed te maken. Vreemd is het wel, meer dan twintig minuten een half windse rak te varen van plas één naar drie. Daarbij: vreemde klutsgolven die over het water gingen met zuigende en stompende stromingen. De Pampusklasse met bijna 50 boten, zwom als een kudde nijlpaarden duidelijk voor ons. Dat had nog een gevecht hier en daar, maar de laatste van het stel liep achteruit. Verder en verder weg. Hoe kan dat is het vraagteken.
Rigor Mortis; kent u de term? Verstijfd lichaam. Bij het intypen van het woord via Google komen er afbeeldingen te zien die je niet wilt weten. Morbide zaken die fijntjes met bloed en al in een foto zijn aan te klikken. Wie is zo ziek dat te willen zien? Als een van de eerste starten en als laatste binnenkomen. Dat voelt aan als een Rigor Mortis. Dan is er iets helemaal mis. We voeren van uit de haven van de Koninklijke. Gilles de Combe en Ton Vos voeren voor mij uit en weg waren zij. Zit er wier onder aan het zwaard? Heb ik het anker uitgegooid? Wat doet? Wat’s skebeurd?
Daarop de tragische achterwaartse zeilles. Met de tanden aan de trekhaak, zeg maar. In bokstermen zegt men dat over een bokser die in de ring een harde dreun krijgt en compleet dizzy van de klap uit een reflex gaat opstaan. Wankelend naar de de finale klap. In het Duits klinkt het beter: ‘Er sucht die fünfte Ecke’. Tragische drama met een lijk dat blijft liggen. Nog een kleine troost: bij toenemende wind kwamen de boeien ineens heel hard voorbij, dat dan weer wel. Maar de helahola trim van de boot, dat geheim is niet ontrafeld en doet de alarmbellen rinkelen!
Alle lof voor de winnaar dit weekeinde van het Houtskoolevenement op Loosdrecht. De vraag is of zo’n zeiltocht over de verschillende plassen wel zo lang moet duren. Is het korte banenwerk niet beter voor de Solo’s? Dank aan Bert Vastenburg dat John Wilson ging schrijven. In het Darwinjaar is hiermee aangetoond dat een drijfsijs met trefzekere zelfkastijding een toetsenbord kan bedienen. Zelfbeschouwing leidt tot reflectie en heet evolutie. Dat is op z’n minst hoopvol.
Is getekend, J.W.
Uitslag Houtskool Cup 2009:
[eventresult=99]