Op zaterdag, 6
juni, werd voor de 48e keer een inmiddels legendarische zeilwedstrijd gehouden.
Oorspronkelijk was de naam: Arnhem-Wageningen Race, daterend van
voor de aanleg
van de stuwen te Driel. Later werd het de Rijn-Race. Hoofdsponsor is het
papierconcern Norske Skog. Dit jaar deden 5 Giesbeekse Solo zeilers mee aan
deze zeilwedstrijd. Reporter John Wilson deed een verslag…
De rivier als ader naar het zeilershart
De traditionele Norse Skograce op de Nederrijn werd afgelopen zaterdag
met een vlagerige Noord Oostenwind gevaren. Voor de routiniers een eitje,
zo lijkt het, maar de race werd door verschillende zeilers die dag onvoorspelbaar
geeindigd. Anja Koldewijn had zich als Chinese vrijwilliger bij het Giesbeekse wedstrijdteam
aangesloten. Op het startschip en in de wedstrijdcommissiekamer kwamen de puntjes op de i,
dankzij haar bijdrage. Met wat spijt weliswaar. De vijf overige deelnemers in de Solo hopen
haar echt volgend jaar op dit Rijnwater terug te zien.
Van de Solo’s zien we aan de start: Arends, Bosma, Dijkstra, Otto en Weijman. Een koude en winderige sleeppartij naar de startlijn bij Heteren, was de inleiding van een onvergetelijk wedstrijddag. Vijftien graden en harde windkracht 4 tot 5, maakte van de kilometers lange sleeptocht een survivaltocht. Tijdens de sleeptocht werden de Solo’s met macho’s PK’s ingehaald door snelle speedboten van het type: ‘James Bond, I presume?’ Zelfs de naam van de speedboot: ‘Camel Toe’ ontbrak niet. Een misplaatste exotische naam van een hoog campinggehalte, voor wie de betekenis kent.
De start voor de Solo’s verliep chaotisch. Niemand wist precies het vijf minuten signaal om te zetten in een vlottende start. Hoewel Otto als eerste weg was. De schiftende wind naar de eerste bovenboei hakte in het spurtende zeilersveld gapende kloven. Bosma en Otto streden om de tweede positie, Arends ging net iets ruimer om de boei. Het werd oppassen niet vast te lopen langs de oevers, voordat de rivierrace echt begon. Een soort roltrapfixatie bleef in de eerste kilometer op de Rijn domineren. Tenslotte haalden de grote kielboten het kleine Soloveldje in en wie behendig genoeg was om vooruit te kijken en achteruit de wind te zien binnenkomen, behaalde meters winst. Arends sloeg als eerste in het veldje om en bekortte daarmee de 400 meter afstand die tussen de andere Solo’s begon te ontstaan. Golven, hevige straffe windvlagen en een enkele Rijnaak die stroomopwaarts opstoomde, begonnen het veld uiteen te slaan. Het werd zaak de over-ijverige kielboten voor te blijven -of te vermijden door op te loeven- wilde een Solo zich vooruit in het veld losmaken. Om ons heen dreigde het Uur U voor de zeiler. Mensen sloegen in wilde vlagen om, raakten vermoeid, kwamen onder valse windkegels met de handrem aangetrokken in de boot. Bij de kenners kwam er het idee voortijdig te anticiperen op de golfslag, de achterwaarts inkomende vlagen en de onder spinaker varende kieljachten. Je zag de cracks van de Rijnrace sneller wegkomen van ander onheil. De beginneling wacht de gevolgen af, de routinier kent
zijn pappenheimers.
De psychologische intimidatie factor
De positie in de boot werd een strategisch element dat psychologische gevolgen begon te krijgen voor
de andere zeilers. Bosma werd steeds zenuwachtiger. Dijkstra kwam maar niet dichterbij en Weijman
zeilde een zijn eigen race met surfvlagen en doodgevallen momenten. Arends werd steeds meer de ‘lokeend’, voor het veld daarachter en na de keerboei voorbij Wageningen begon de strijd in het Soloveld een ander grimmiger karakter te krijgen. Bosma werd op de hielen gezeten door Otto en zag de kleine voorsprong met ieder kruisrak dwars over de rivier snel verdampen. Dijkstra nam het voorbeeld over en zette een geheime buitenboordmotor aan. Het is altijd een psychologische voorsprong als achtervolger de eerste positie van een zeiler gaat bevechten. Je ziet de fouten, de vlagen en de te verrwachtte maneuvres als een stuiptrekkend luipaard dat een verdovende injectie in de hals heeft hangen. Aangeschoten wild doet de bloedspiegel stijgen.
Otto moest door een onfortuinlijke aanvaring met een kieljacht afhaken. Een kromme mast is als een
afgebroken floret: er valt niet meer mee te schermen. Bosma werd in het laatste kruisrak ingehaald door
Dijkstra, maar Bosma is op het voor de windse rak sneller. Dijkstra legde het af.
Eindscore voor de Rijnrace overall: 1: Arends, 2 Bosma, 3 Dijkstra en 4 Weijman met als drijvende eend
als laatste Otto die niet meer finishte. Een mooi en zeer sportief resultaat dat op een vervolg wacht.
Volgend jaar opnieuw de Rijnrace, met veel wind graag, een ongeregeld veld van Spankers, kieljachten en alles wat er voorbij komt. Dat maakt de race zo uniek. Een prachtig landschap schoof aan ons voorbij. Voor datgene wat we er van gezien hebben trouwens, ieder stond als een snaar gespannen de finish te halen. Als zou het zwemmend zijn, met de landvast tussen de kaken en de Solo achter zich aan: zwemmend want de finish wacht! ’s Avonds is er tot in de late uren op de Watersportvereniging Varda te Wageningen gegeten en gedronken. Er is vast en zeker op de nieuwe Norse Skog Rijnrace in 2010 geklonken!
John Wilson