5 november 2011 gaat de boeken in als een lente dag in Nederland. Toch werd op die dag op Loosdrecht gestreden om het winter kampioenschap. Vanuit het prachtige nieuwe clubhuis van de Vrijbuiter keken de deelnemers uit op een spiegelglade plas. Dus werd er maar begonnen met de lunch. Na de lunch nog steeds geen wind, maar toch gingen er 28 Solo’s het water op. Op de één of andere manier kreeg wedstrijdleider Martin Heineke het voor elkaar in de windstilte toch twee starts te regelen. Dat je een beetje mazzel moest hebben bleek wel uit het feit dat de toppers van de eerste race zomaar in het middenveld zaten in de tweede race, en vice versa. Marleen was de enige die twee keer in de top 5 wist te finishen, en daarmee is ze veruit Winter Kampioen geworden. Hoewel, winter?? Korte broeken en korte mouwen, niet mutsen en handschoenen. Eenmaal aan de kant bleek er voor elke deelenemr een prijs, die weer vakkundig en zoenend door Claar uitgereikt werden. Daarna een heerlijk en uitgebreide stamppot maaltijd en als kers op de pudding nog een leerzame presentatie door Kalle Coster. Voorwaar een zeer geslaag evenement. Ton van Eck heeft een verslag geschreven
Soloklasse Winter Kampioenschap 2011
Zaterdagochtend om half zeven in de ochtend, de wekker gaat, tijd om er uit te komen en m’n bootje gereed te maken voor de winterwedstrijden bij de “GWV de Vrijbuiter†Aangekleed en een happie gegeten om even later de klamme buitenwereld in te gaan..De herfst is nu echt aangebroken, tuin is nat en de auto’s bedauwd, wat doe ik hier? Ik moet gewoon lekker terug naar bed!
In de schuur staat “Bootje halfom†al te popelen om naar buiten te gaan en haar enthousiasme slaat over naar mij. Alle benodigde zeilspullen in de auto gedaan en na een laatste bak koffie de rit naar Loosdrecht begonnen.
Bij de Vrijbuiter waren al een aantal dames en heren driftig bezig de boten aan het op te tuigen. Even handjes schudden en kussen. Ondanks dat er vanaf 1978 tot aan heden door mij in de Solo gezeild wordt heb ik het nog steeds naar mijn zin in deze klasse.
Tijdens het optuigen zag ik tot mijn verbijstering dat het North zeil meegenomen was ipv mijn Hunt zeil waar ik meer vertrouwen in heb. Het North is een paar jaar geleden gekocht en er was eigenlijk maar een paar keer mee gezeild, vond het er niet goed op staan en wat ik er ook aan trimde er kwam geen snelheid uit. Roeien met de riemen die je hebt en na het North gehesen te hebben stond het er beter op dan een paar jaar geleden. Waarschijnlijk is de mast trim voor de Hunt ook goed voor het North zeil.
Tijdens de winterwedstrijden van vorig jaar op de Vrijbuiter waren de omstandigheden erbarmelijk. Door de aanbouw van het nieuwe clubhuis werden we in provisorische kleedruimte ondergebracht, men beloofde dat de volgende keer alles in positieve zin veranderd zou zijn. Zie hier het nieuwe clubgebouw was gereed en als een sfinx uit het as herrezen. Zag er nog een beetje kaal uit maar er werd gezegd dat alles eerst technisch goed moest zijn en dat de gezelligheid er vanzelf moest komen. Kleedruimte voor de heren zag er goed uit en aangezien geen klachten gehoord werden aan de kant van de dames, moet die ruimte ook goed zijn. GWV de Vrijbuiter: gefeliciteerd met jullie nieuwe onderkomen!
Om elf uur zou er een palaver zijn door de wedstrijdleider Martin Heineke. We zouden top-down (aan de wind – voor de wind) gaan zeilen, net zolang de leiding de wedstrijd vond dat er gefinished zou worden. Men hoopte dat de wind nog zou komen, maar na het debacle van de Houtskool een paar weken geleden waar de wedstrijden werden afgelast vanwege te weinig wind, hield iedereen zijn hart vast. Om kwart over twaalf lag de gehele Solo vloot te dobberen voor de startlijn. Omdat het beetje wind dat er was ook nog uit alle richtingen kwam gingen we terug naar de wal waar we aan de lunch begonnen. Ondanks er niet gezeild werd was het gezellig en vermaakte iedereen zich met de sociale activiteiten, het woord Solo slaat niet op het niet-sociale.
Rond twee uur zou er weer gestart worden en men verwachtte rond die tijd wind, waarschijnlijk was dat alleen om ons een hart onder de riem te steken. Voor de start van was het moeilijk in te schatten wat de beste plek was en er kon moeilijk positie gekozen worden aangezien de wind minimaal was. Ondanks dat het “verkeerde†zeil was gebruikt ging het niet slecht en ik rondde als 5e de bovenboei. Dobberend naar beneden waar alleen Claar me het leven zuur maakte, even lag zij op de 5e plaats bij de finish. Door een gelukkig windvlaagje eindigde ik net voor haar.
De tweede wedstrijd kwam iedereen goed weg maar het werd weer drijfpartij. Iedereen heeft weer geoefend met pompen en omdat er ook achter me gepompt werd deed ik ook mee. Samen met Jan Arends het voor de windse rak in die me net aan de finish voorbleef. Jan 6e en ik 7e.
Op de kant aangekomen het warme droogpak uit en het ademen van het pak was duidelijk moeilijk gegaan aangezien er onbehoorlijk in getranspireerd was. Ben gelukkig weer een paar kilo kwijt.
Het avondprogramma bestond uit een uitstekend verzorgde stamppot maaltijd waar Walter Keff zijn ziel en zaligheid in had gelegd. Daarbij denkend dat hij aanstaande dinsdag een nieuwe heup gaat krijgen, moet de gehele voorbereiding niet zonder pijn zijn gegaan.
Walter: sterkte met de operatie.
De avond werd afgesloten met een presentatie van Kalle Coster over tactiek en strategie tijdens het wedstrijdzeilen. Ik heb naar waarde genoten van zijn presentatie. Als er teruggedacht wordt aan dit evenement heeft iedereen, ondanks het ontbreken van wind, genoten.
Groet,
Ton van Eck.
Eddy Boon heeft wat foto’s opgestuurd:
Uitslag Soloklasse Winterkampioenschap 2011
[eventresult=159]