Samen meet 27 andere deelnemers troffen we prachtige zeilomstandigheden aan bij zo’n 15’C waarbij zelf de zon zich ’s ochtends nog liet zien. Ieder die zijn inschrijving heeft laten varen vanwege doemscenario’s van bevroren ledematen en ijspegels aan de giek, had het dus bij het verkeerde eind.
Een gesmeerde organisatie leidde het veld van onstuimige zeilers soepeltjes door de vier wedstrijden op de moderne ‘op-en-neer’ baan. Geen flauwekul: Eén grote valse start en direct een zwarte vlag, dus geen grapjes uithalen svp! Voor sommigen had de spreader wel wat breder mogen liggen maar voor de strijd maakte dat volgens mij niet veel uit.
Hindernis voor een goed wedstrijdverslag is wel dat ik voornamelijk achter in het veld voer. Zodoende heb ik geen beeld van de verwikkelingen in de voorhoede. De drukte aan de bar nadien doet vermoeden dat daar zich wel het nodige heeft afgespeeld. Zelf heb ik het één keer gewaagd om midden in het strijdgewoel bij de bovenboei aan te komen maar dat kwam me direct op een ‘rondje’ te staan. Dat moet ik de volgende keer dus anders doen.
Op het water was het “oog om oog, tand om tand” maar bij het binnenlopen besef je weer waarom je solo bent gaan varen. Want ook uit het water halen doe je nooit alleen.
Het Winter Kampioenschap heeft wel een bijzondere dynamiek in verhouding tot de andere wedstrijden omdat echt iedereen aan de gemeenschappelijke maaltijd deelnam. Als het niet was vanwege het geweldige traditionele captains dinner, dan wel vanwege het toetje van de avond : Het reisverhaal van Leo die de “clipper round the world” heeft gevaren. De voorbereiding, de ontberingen, de captain, de cultuurverschillen, de stop-overs, de eerste verjaardag van je dochter,…. Leo heeft overal een boeiend verhaal over. Dit en de prachtige foto’s en films maakten dit WinterKampioenschap tot een onvergetelijk evenement.
Oh ja, de wedstrijd is ook nog gewonnen . Armand, gefeliciteerd. Well done.
Floris
[eventresult=311]