In het weekend van 3 en 4 oktober werden respectievelijk het winterkampioenschap (WK) en de teamwedstrijden van de Soloklasse gehouden bij de GWV de Vrijbuiter in Loosdrecht. Als je bij de Vrijbuiter aankomt is het gevoel van ‘homecoming’ sterk. Als Soloklasse zijn we dit jaar al een aantal malen zeer gastvrij ontvangen o.a. voor het uitstekend georganiseerde ONK Sprint en natuurlijk het Vrijbuiter weekend en dan nu als afsluiting van het seizoen het WK en de teamwedstrijden.
Op beide dagen waren de weersomstandigheden een kolfje naar de hand van de subtiele lichtweerzeilers. Zaterdag wat fris beginnend, een zonnetje en 5-6 knopen wind; later, net zoals de temperatuur, iets oplopend tot 7-8 knopen. 33 deelnemers, waarbij wat late seizoeninstappers zoals Leo Meijaard, Pieter Kasteleijn en Afra van Aken, en voor mij een aantal nieuwe gezichten zoals Jan van de Meer, Edwin Burggraaf en Fred de Groot. We hopen ze volgend jaar vaak te zien. Het waren 5 korte wedstrijden over een trapeziumbaan en met licht weer zorgt dat voor interessante ophopingen bij boeien waaruit ook een aantal unieke protesten voortkwamen De lakens voorin werden uitgedeeld door 2 dames en een heer te weten Marleen Gaillard en Saskia Arnold en Armand de la Rie, waarbij de resultaten van Armand (3 x 1 en 1 x 2 en 1 x 3) zeer indrukwekkend zijn voor een heer op leeftijd. De spanning bij het WK was wat meer onderhuids. Op de achtergrond speelde namelijk de klassering voor de jaarprijs. Bij afwezigheid van Peerke ging de strijd tussen Roel den Herder (al 2 x winnaar van de Jaap Atema prijs – zeiler met de meeste progressie) en Arnold Jippes. Het verschil was aan het eind van het WK minimaal; 26 om 27 punten, maar omdat Roel een 3-tje had gevaren en Arnold een 4-tje heeft Roel zich gehandhaafd op de bovenste plek. Alleen de Boterletter kan nog roet in het eten gooien. Ook Hans Duetz deed uiteindelijk goede zaken. Deze slow starter wist de laatste 2 wedstrijden soeverein te winnen waardoor hij weer een plaatsje opschoof naar de 5de plaats in het jaarprijsklassement. Ondanks de pech (afgebroken helmstok) die Jan Arends had, waardoor hij de laatste 2 wedstrijden uitviel bleef hij staan op 4. Het wordt een feest bij de uitreiking van de Atemaprijs en de jaarprijs tijdens de komende ALV.
Zaterdagvond was top. Samen met de Vrijbuiter hadden we een lezing van Annemieke Bes, de Nederlandse Volvo Ocean Race zeilster op de Scallywag (wat deugniet betekent), georganiseerd. Beelden, verhalen en persoonlijke ervaringen van hoogte- en dieptepunten tijdens de laatste race. De Vrijbuiter jeugd, die veelal in de optimist zeilen, waren samen met hun ouders volop aanwezig en hingen aan Annemieks’ lippen en stelde pientere vragen zoals: Hoe gaat dat bij jullie de start? Er zit er vast eentje bij die n.a.v. deze happening ervan gaat dromen dat hij/zij ooit zal deelnemen aan een dergelijke uitdagende race. Mooi toch!
Team “Solo’s Angels” hadden speciale mutsen laten maken
Zondag weer een prachtig zonnetje, iets warmer en vrijwel constant 7-8 knopen wind. Niemand in de Soloklasse kon zich herinneren wanneer de laatste teamwedstrijden werden gehouden. Schattingen liepen uiteen van 20 tot 30 jaar geleden. Voor mij persoonlijk was het een vurige wens om deze manier van wedstrijdzeilen te herintroduceren. 5 Teams (met illustere namen zoals Solo Angels, The Young Ones en Verwachting) presenteerden zich bij de palaver van wedstrijdcommissaris Karel de Boer, dat was 1 minder dan die zich aanvankelijk hadden opgegeven, en dat had jammer genoeg behoorlijke gevolgen voor de indeling van de wedstrijden. Maar goed de wedstrijdcommissie, die gekenmerkt wordt door zijn grote flexibiliteit en vakkundigheid, paste soepel het schema aan.
Bij de eerste serie van 4 wedstrijden zeilden 2 teams tegen elkaar en telden de score van de eerste 2 boten van een team. Dit leidde tot de meest wonderlijke taferelen, aangezien er geen juiste koers bepaling is bij het teamzeilen, kon de laatste boot zich gewoon mengen in de strijd in een ander rak. In het begin allemaal wennen maar de trukendoos die de wedstrijdregels toestaan werden in toenemende mate benut. Afdekken, voorbij de boei meenemen, afvallen en een bak-stuurboord situatie creëren en ondertussen al je maatjes in de gaten houden waar ze zich bevonden in het veld, en dan ook nog voor het andere team finishen, wat een ongewone adrenaline surge ervoer ik. Bij de lunchpauze had het roze team (Solo Angels met Saskia, Marleen en Anja Koldewijn) de leiding stevig in handen 4 overwinningen 4 punten, gevolgd door team blauw (de Golden Oldies met Peter Bos, Johan Geenen en Andries de Muijnck) met 2 punten. Zij zouden s ’middags uitmaken wie het winnende team zou worden in een rechtstreeks duel. Maar de spelregels waren anders in de finale. Het ging niet meer om de eerste 2 boten maar, dat de laatste boot het verliezende team zou worden. Het werd ongelofelijk spannend met in ieder rak dan weer het ene team aan de winnende hand dan weer het andere. Terugvaren om je maatje van de laatste plek te krijgen door de tegenstander te hinderen, overtredingen met stafrondjes….man, man, man wat was het spannend. En het bijzondere was dat de Golden Oldies niet wisten dat de spelregel van de laatste boot van kracht was. Op wonderbaarlijk wijze wonnen zij toch en moesten de Solo Angels hun eerste verlies nemen met grote gevolgen; ze werden uiteindelijk derde omdat in de andere serie team Bruin met Arnold, Eddy Boon en Huub de Haas wisten te winnen van team wit. Daardoor belandden zij op de tweede plek. Al met al een fantastisch geslaagd evenement, zoals het door alle deelnemers werd ervaren, en naar ik hoop krijgt het teamzeilen een vaste plek op de wedstrijdkalender. Tot de ALV.
Norbert Zonneveld